I have a dream (part II)

De zoektocht naar mijn droomtas van Chanel begon al niet goed, aangezien de tas niet op voorraad was in Antwerpen. Maar het kan altijd erger..

Afgelopen vrijdag heb ik Chanel Amsterdam gebeld met de vraag of ze nog de Jumbo met gouden hardware op voorraad hadden. Ja, dat hadden ze! Mijn naam werd genoteerd en de volgende dag pakte ik om 6 voor half 9 de trein richting onze hoofdstad.
Na een treinreis van 2 uur, en een paar minuten in de tram belande ik bij de P.C. Hooft. Ik was hier één keer eerder geweest, enkele jaren geleden.
Het viel me op dat de straat eigenlijk helemaal niet zo fabulous was als in mijn gedachte. De Porsche’s en Ferrari’s ontbraken, er liep weinig volk en ook waren er werkzaamheden in de straat. Maar goed, ik kwam niet voor de straat, ik kwam voor Chanel!
Bij binnenkomst werd ik gegroet en geholpen door een ontzettend aardige vrouw. Ze zocht de tas op voor me en liet me de tas rustig uitproberen. Ik vond de tas toch wat klein ogen, de Maxi werd erbij gehaald zodat ik een vergelijking kon maken. Helaas was de Maxi er alleen met zilver hardware, ik wou goud!
Na wat twijfelen besloot ik toch voor de Jumbo te gaan, de tas is helemaal niet klein maar als je hutkoffers gewend bent is een tas al snel klein!
Ik deed nog een rondje door de winkel, terwijl de verkoopster een mooi pakketje van mijn tas maakte.
Bij het afrekenen begon de drama..er was een ‘storing’, mijn creditcard werd niet geaccepteerd. Of ik een limiet erop had zitten? Jazeker, maar die is laatst verhoogt toen ik mijn rekening veranderde.
In de winkel heb ik mijn bank gebeld, eerst het algemene nummer. Er werd mij verteld dat ik via de telefoon mijn limiet kon verhogen, dan moest ik wel mijn eigen bank bellen.
Ik kreeg het nummer van mijn bank, en probeerde het nogmaals.
Voor de tweede keer deed ik mijn verhaal aan de telefoon, toen ik vroeg naar het verhogen van mijn limiet bleek ik het verkeerde telefoonnummer gekregen te hebben en was dat dus niet de vestiging waar ik zit! Nogmaals mijn verhaal gedaan, en ik kreeg te horen dat mijn limiet niet verhoogd kon worden aan de telefoon.
Shit!!
Ik besloot even de winkel te verlaten en mijn vriend te bellen, met de vraag of hij wat geld naar mijn rekening kon overmaken. Maar tijdens het bellen realiseerde ik me, hij zit bij de ABN en ik bij de Rabobank! Als hij geld zou overmaken zou het er pas de volgende dag opstaan.
Mijn zus en ouders zitten wel bij de Rabobank, maar ik wist dat zij niet thuis waren.
Nog een idee dan, op zoek naar een vestiging van de Rabobank in Amsterdam en daar via internet bankieren geld overmaken van mijn spaarrekening naar mijn betaalrekening.
Ik zocht de adressen op via mijn iPhone en vroeg aan de verkoopster van Chanel wat volgens haar de dichtstbijzijnde vestiging was. Volgens een andere verkoper zouden alle banken gesloten zijn op zaterdag, en ik kreeg de tip dat ik misschien via de telefoon geld kon overmaken. Ik belde mijn bank nogmaals en toen werd gevraagd of ik via mijn telefoon kon bankieren, of ik Rabofoon had.
Met de Rabofoon kan je zelf geld overmaken van je ene rekening naar je andere. Echt?! Ik heb al een jaar de Rabofoon maar gebruik het alleen om mijn saldo te checken, ik had geen idee dat je zelf geld over kon maken!
HALELUJA! Enkele minuten later haastte ik me naar Chanel en kon mijn prachtige tas afrekenen.
Bij het naar buiten lopen (en het 100 keer bedanken voor de service) ging het alarm af! Welja, dat kan er ook nog wel bij.
Ik liep terug, maar volgens de verkoopster was het de vrouw die tegelijkertijd naar binnen liep.
Toen ik even later langs Chanel liep riep de bewaker me terug naar binnen, er zou misschien toch nog een label aan mijn tas zitten!
De tas werd nagekeken maar nee, geen label!

Ik was zo moe van het hele gedoe dat ik geen zin meer had om verder te shoppen, dus begon mijn terug reis.
Maar niet voordat ik een lekkere burger had gekocht bij Burger King, na zo’n ochtend had ik echt comfort food nodig!